نقش معلم،فصل نهم فنون تدریس از سری منابع آزمون آموزگاری ۱۴۰۲
نقش معلم در فرایند اجرای روش ایفای نقش
در روش ایفای نقش معلمان مسئول شروع و هدایت فعالیت دانش آموزان در هر مرحله هستند هر چند که محتوای خاص بحث ها و اجرای نمایش در بیشتر موارد توسط خود دانش آموزان تعیین میشود معلم باید دانش آموزان را به ابراز عقیده تشویق و از عقاید درست حمایت کند معلمان باید بین خود و دانش آموزانشان برابری و اعتماد به وجود آورند؛ آنان میتوانند چنین اعتمادی را با قبول پیشنهادات دانش آموزان انجام دهند. در فرایند اجرای این روش معلمان باید به صورت منطقی و حمایتی عمل کنند. آنان وظیفه جهت دهی و هدایت را بر عهده دارند؛ آنها اغلب مسئله را برای کاوش انتخاب میکنند بحث را هدایت میکنند و بازیگران را انتخاب و درباره چگونگی انجام نمایش تصمیم گیری میکنند آنها با انواع سؤال هایی که می پرسند موجب تمرکز فکر و کنجکاوی دانش آموزان میشوند به طور خلاصه، معلمان در اجرای روش ایفای نقش همواره باید اصول ذیل را رعایت کنند
1.به پاسخ ها و پیشنهادهای دانش آموزان مخصوصاً عقاید و احساسات آنها با روشی که مبتنی بر ارزشیابی نباشد توجه کنند.
2. به گونه ای به سؤال های دانش آموزان پاسخ دهند که منجر به مقابله تفکر و دیدگاه های دانش آموزان در زمینه موقعیت مسئله دار شود.
3.با انعکاس تفسیرو خلاصه پاسخ ها آگاهی دانش آموزان را نسبت به دیدگاه هاواحساسات خود افزایش دهند.
4.دانش آموزان را به این باور برسانند که برای ایفای یک نقش راههای مختلفی وجود دارد که باید هر یک را بررسی و پیامدهای مختلف آنها را پیش بینی کنند.
5.روش های مختلف تصمیم گیری را به دانش آموزان بیاموزند دانش آموزان خود باید در فرایند تصمیم گیری به این نتیجه برسند که هیچ راه منحصر به فردی دور از نقص نخواهد بود. معلمان باید به آنها کمک کنند تا راههای مختلف را با هم مقایسه کنند و به ارزشیابی آنها بپردازند.
6.به دانش آموزان کمک کنند تا احساسات خود را بشناسند و چگونگی تأثیر احساساتشان را بر رفتارشان ببینند و بفهمند.
محاسن و محدودیت های روش ایفای نقش
روش ایفای نقش به طور ضمنی مبتنی بر یادگیری از طریق تجربه و برای اهداف متعدد آموزشی مناسب و قابل استفاده است فواید ایفای نقش به کیفیت اجرا و درک دانش آموزان از نقش به عنوان مدلی مشابه موقعیت های واقعی زندگی و به ویژه به تحلیل پس از آن بستگی دارد. دانش آموزان با استفاده از این روش می توانند توانایی های خود را در زمینه شناخت احساسات خود و دیگران افزایش داده در برخورد با موقعیت های دشوار رفتارهای جدیدی بروز دهند و مهارت های خود را در زمینه حل مشکلات بهبود بخشند. در این روش میتوان انواع متعددی از مسائل اجتماعی مانند تعارضات فردی و میان فردی روابط بین گروهی و مسائل تاریخی سیاسی اجتماعی و اقتصادی را بررسی کرد.
این روش به رغم محاسن متعدد محدودیت هایی نیز در فرایند آموزشی دارد :
1.برای تحقق هدف های پیچیده آموزشی مناسب نیست زیرا پرداختن به مسائل پیچیده به تدارکات زیاد و تخصص نیاز دارد.
2.به دلیل اینکه در ظاهر جنبه نمایشی و هنری دارد، یک روش آموزشی جدی تلقی نمی شود
3.به اجرای درست معلم کارآمد صرف وقت کافی و تهیه و تدارکات نیاز دارد و انجام آن وقت گیر است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.