معلمی یکی از کارهای خداست
در قرآن کریم بعد از نام مبارک «الله» بیشترین نامی که برای خدا به کار رفته «رب» است. ناگفته پیداست که«ربوبیت »زمانی کامل است که بر اساس علم، حکمت، مصلحت و رحمت باشد که خداوند همه را دارد.
معلم تنها علم خود را منتقل نمیکند؛ بلکه میتواند همه کمالات را با رفتار و گفتار و اخلاق خود به دیگران منتقل کند؛ آن زمان که شاگرد به یاس گرایش پیدا می کند، روح امید را در او بدمد و آن هنگام که شاگرد به غرور گرایش پیدا می کند، او را هشدار دهد.
همان گونه که خداوند متعال در مسیر تربیت مردم با منطق و برهان احساس و عاطفه، مثال و تشبیه تاریخ و داستان بیان الگوهای مثبت و منفی هنر و اخلاق و نیز وعده و تهدید مردم را تربیت میکند معلم و استاد نیز باید از همه این ابزارها بهره مند باشند. هرچه بهره آنها از این ابزار بیشتر باشد، توفیقات آنها نیز بیشتر خواهد شد.
اتصال معلم و استاد و مربی به خداوند متعال نقش مهمی در انجام مسئولیت آنها که همانا ارشاد و هدایت مردم است. دارد؛ لذا از عالم دینی به عالم ربانی تعبیر میشود؛ یعنی عالمی که سر و کارش با پروردگار است در راه خدا و برای خدا و با اسلوب و اخلاق خدا پسندانه تعلیم می دهد از خداوند متعال صفت ربوبیت را میگیرد و به دیگران منتقل میکند.
امام سجاد(ع) در دعای مکارم الاخلاق از خداوند میخواهد:« الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوى، خدایا زبانم را به هدایت باز کن و تقوا را به من الهام کن.» انسانی که به این مقام برسد، خدایی می شود و همین که خدایی شد میتواند همه امکانات و ابزارها را در مسیر رضای خدا به کار گیرد و انسانهای خدایی تربیت کند.
آموزش کار خداست نه تنها به معنای انتقال دانش دینی است، بلکه به معنای ارتباط عمیق با اصول الهی، تربیت بر اساس اخلاق و رحمت، و تشکیل شخصیتهای با ارتباط صمیمی با معلمان و راهنمایان است
برگرفته از کتاب “مهارت معلمی محسن قرائتی”،منبع آزمون فرهنگیان.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.